شعر امروز من / گرچه بیمار پرستی بتر از بیماری‌ست (خواجوی کرمانی)

گروه کتاب و ادبیات مجله‌ی نخل قصد دارد از این پس، به‌طور روزانه، اثری از شاعران مختلف پارسی‌زبان را تحت عنوان «شعر امروز من» برای کاربران خود منتشر کند.

شعر امروز من مورخ 5 دی 1401، غزلی زیبا از کمال‌الدین ابوالعطاء محمودبن علی‌بن محمود، معروف به خواجوی کرمانی(۶۸۹-۷۵۲ هجری قمری) است.

جان من جان مرا چون ضرر از بیماری‌ست
نظری کن که بجانم خطر از بیماری‌ست

حال من نرگس بیمار تو داند ز آنروی
که در او همچو دل من اثر از بیماری‌ست

هر طبیبی که علاج دل بیمار کند
تو مپندار که او را خبر از بیماری‌ست

تا جدا مانده‌ام از روی تو ای سیمین بر
رنگ روی منِ بی‌دل چو زر از بیماری‌ست

چه شود گر به‌عیادت قدمی رنجه کنی
که فغانم همه شب تا سحر از بیماری‌ست

من پرستار دو چشم خوش بیمار توام
گرچه بیمار پرستی بتر از بیماری‌ست

تا دلم فتنه‌ی آن نرگس بیمار تو شد
بر من این واقعه نوعی دگر از بیماری‌ست

چشم بیمار تو پیوسته چو در چشم من‌ست
دل پر درد مرا ناگزر از بیماری‌ست

ایکه از چشم تو در هر طرفی بیماری‌ست
قامتم چون سر زلفت مگر از بیماری‌ست

عیب خواجو نتوان کردن اگر بیمارست
هر کسی را که تو بینی گذر از بیماری‌ست

همه بیماری او روز و شب از نرگس توست
ورنه پیوسته مر او را حذر از بیماری‌ست

خوب است بدانید خواجوی کرمانی که به نخل‌بند شاعران نیز مشهور است، زاده‌ی کرمان در اواخر سده‌ی هفتم هجری قمری است.

او در دوران جوانی، علاوه بر کسب دانش‌های معمول، به جهان‌گردی می‌پرداخت و به مناطقی چون اصفهان، آذربایجان، شام، ری، عراق و مصر سفر کرد.

خواجو که سال‌های آخر زندگی‌اش را در شیراز می‌گذراند، در میانه‌ی سده‌ی هشتم هجری، وقتی تصمیم گرفت که به دیار خودش کرمان بازگردد، جان به‌جان آفرین تسلیم کرد و در تنگ الله‌اکبر این شهر نزدیک رکناباد به خاک سپرده شد.

پیشنهاد شما به مجله‌ی نخل

امیدواریم از این غزل و پی‌نوشت آن لذت برده باشید.

شما می‌توانید بیتی از این شعر را که به دلتان نشست، برای ما ارسال کنید، همچنین جهت افزایش کیفیت محتوای مجله‌ی نخل، پیشنهادات و انتقادات خود را در بخش دیدگاه با ما در میان بگذارید.

راستی دوست دارید اثر بعدی «شعر امروز من» از کدام شاعر باشد؟!

انتهای پیام /