شعر امروز من / شد مسلمانی ما آلت بازیچه‌ی شیخ… (عارف قزوینی)

همانطور که -احتمالاً- با خبرید، گروه کتاب و ادبیات مجله‌ی نخل تصمیم گرفته در بخشی به‌نام «شعر امروز من» هر روز یکی از آثار شاعران پارسی‌زبان را منتشر کند.

دومین شعر این بخش متعلق به ابوالقاسم عارف قزوینی، شاعر و تصنیف‌ساز مشهور ایرانی است که در ادامه با هم می‌خوانیم؛ این شعر تند و صریح در پی انتقاد به شیوه‌ی مملکت‌داری قاجار است:

دل اگر جا به سر طره جانان گیرد
به پریشان وطنی سازد و سامان گیرد

دل شود رام در آن زلف دل آرام اگر
گوی آرام ز کج تابی چوگان گیرد

برق آسا روی و سینه خروشان چون رعد
ابر چشمم سر ره بر تو چو باران گیرد

باید از جانب جمهوری دلها دل من
از سر زلف تو داد دل یاران گیرد

شعله آتش جمهوری ایران باید
اول از دامن تبریز به طهران گیرد

دود این شعله طرفدار قجر کور کند
شررش تا بسر تربت خاقان گیرد

دودمانی که از او مملکتی شد ویران
کوچه باقی است کزین کشور ویران گیرد

کشوری‌را که شه از دیدن او بیزار است
پولش از کیسه ملت بچه عنوان گیرد

تا کی این شاه پری پر و رو حوری لشکر
باج عیاشی خود از زن دهقان گیرد

تا از این سلطنت خانه برافکن نامی
هست ایران نتواند سر و سامان گیرد

شد مسلمانی ما آلت بازیچه شیخ
کیست این آلت از این عالم نادان گیرد

خوب است بدانید تصنیف «از خون جوانان وطن لاله دمیده…» به‌عنوان معروف‌ترین تصنیف این شاعر قزوینی است که تا کنون توسط هنرمندان زیادی بازخوانی شده است.

همچنین یکی از دیدگاه‌های معروف عارف قزوینی نیز درباره‌ی ابوالقاسم فردوسی بزرگ است. او با زبان طعنه‌آمیز خود گفته است:

“حالا فهمیدم تمام عمرم به خطا رفته! این ملت، مرده‌پرست هم نیست [که] اگر مرده‌پرست بود مزار بزرگترین شاعر ایران، فردوسی تاکنون معلوم بود در کجاست.”

مجله‌ی نخل ضمن تشکر از حضور و همراهی‌تان، از همراهان گرامی می‌خواهد انتقادات و پیشنهادات خود را در بخش دیدگاه با ما در میان بگذارند.

انتهای پیام /